పసి మనసులు...

నేను ఈ మధ్యనే యండమూరి గారి నవలా ఒకటి చదివాను...అందులోంచి ఒక చిన్న కథ మన ఇప్పటి జీవితాలకు సరిపోతుందనిపించి ఇక్కడ ప్రస్తావించ దలచాను.

ఈ ఉరుకుల పరుగుల జీవిత ప్రయాణం లో మనం ఏమీ కోల్పోతున్నామన్న విషయం ఒకసారి నింపాదిగా ఆలోచిస్తే మనది మనకే మనోగత మవుతుంది.

ఇక కథ లోకి వస్తే...

ఒక వ్యాపారి తన కుటుంబంతో సంతోషంగా కాలం గడుపుతూ ఉంటాడు, అతనికి ఒక చిన్ని కూతురు ఉంటుంది. అలా కొంత కాలానికి అతని వ్యాపారం దీవాల తీస్తుంది చాలా కష్టాల్లో కుటుంబాన్ని పోషిస్తూ ఉంటాడు. ఈ ప్రస్తుత పరిస్థితిని తలుచుకుని చాలా బాద పడుతుంటాడు. ఒక రోజు అతని పుట్టిన రోజు వస్తుంది. ఉదయం నిద్దుర నుంచి లేచేసరికి అతని ఎదురుగా అతని చిన్ని కూతురు ఒక పెద్ద బాక్స్ తో నిలుచుని అప్పుడే లేచిన నాన్నకు పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు తెలుపుతూ ఆ బాక్స్ ని అతని చేతిలో పెడుతుంది, బాక్స్ మంచిగా అలంకరించి ఉంటుంది. ఆది తీసుకుని అతని కూతురీని అమాంతం ఒళ్ళో కూచోపెట్టుకుని బుగ్గపై ఒక ముద్దు కురిపించి ఆ బాక్స్ ఓపెన్ చేస్తాడు కానీ ఆ బాక్స్ ఖాళీగా కనిపిస్తుంది అసలే బాదల్లో ఉన్న అతను ఖాళీ బాక్స్ ని చూసి తన కూతురు తనని ఆట పట్టించటానికి ఇలా చేసి ఉంటుందని భావించి ఆ చిన్ని పాపపై కోపగించుకుంటాడు, దాంతో ఆ పాప ఎక్కి ఎక్కి ఏడుస్తుంది.అలా కొంత సేపటికీ అతను తాను చేసిన దానికి నొచ్చుకుని ఆ పాపతో ఇలా చేయటం తప్పు కదమ్మా, ఇంకెప్పుడూ ఇలా ఖాళీ గా ఉన్న బాక్స్ ని బహుమనంలా ఇవ్వకు అని బుజ్జగించటం ప్రారంభిస్తాడు.అప్పుడు ఆ పాప ఏడుపు ఆపి ఆది ఖాళీ అని ఎవరు చెప్పారు నాన్న అందులో నా ముద్దులు ఉన్నాయి నీకు కనపడలేదా అని అడుగుతుంది.... దాంతో మన వాడికి కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరుగుతాయి...ఆ పాపను అక్కున చేర్చుకుని బుగ్గపై గట్టిగా ముద్దులు కురిపించి తాను చేసిన దానికి తనను తానే నిందించుకుంటాడు...


ఇది చదివాకైన ... ఈ ఉరుకుల పరుగుల జీవితాన్ని అప్పుడప్పుడు ప్రక్కకు నెట్టి కుటుంబంతో ముఖ్యంగా చిన్న పిల్లలతో ఎక్కువ సమయం గడిపేలా ... వారి బావాలు అర్థం చేసుకునేలా ...వారి మనసుల్లో స్థానం ఇంకొంచం పదిలం చేసుకునేలా మసలు కుంటారని ఆశిస్తున్నాను.

People's Car

ప్రజల కారు వచ్చేస్తుంధోచ్....

జనవరి 10 న డిల్లీ లో జరిగే వాహనాల ప్రదర్శనలో "టాటా" వారు వారి ప్రజల కారుని ప్రదర్శిస్తున్నారు...దాని ఖరీదు అక్షరాల లక్ష రూపాయలు మాత్రమే....ఆ కారు మనము కొనుగోలు చేయటానికి గాను ఇంకా కొద్ది నెలలు మాత్రమే వేచి చూడాల్సి ఉంటుంది...మీకు దీని కోసం పూర్తి సమాచారం కావాలంటే ఇక్కడ చూడండి.దీని రాకతో ద్విచక్ర వాహనాల పని ఇక గోవిందే అనుకుంటా... అలాగే హైదరాబాదులో మరింత ట్రాఫిక్ జాం...ఆ కారు ఇలా ఉంటుందని ఇంతకు మునుపే ప్రచురించటం జరిగింది...

Background Songs...

ఆ మధ్య నా బ్లాగులో నా గురుంచి తెలుసుకోవాలంటే అని "ఆనంద్" సినిమా లోని ఒక సన్నివేశాన్ని స్పృశిస్తూ రాసుకోవటం జరిగింది. ఆది ఇలా రాసుకున్నాను...


"ఆనంద్ సినిమాలో, మొదటిసారి హీరో పెళ్ళి చూపులకు వెల్లినప్పుడు, కొంత సేపటికి ఒక చిన్న అబ్బయీ వస్తాడు, అప్పుడు అతనెవరు అని ఆ పెళ్ళి చూపుల్లోని అమ్మాయి అడుగుతుంది అప్పుడు మన హీరో అతను ' సమీర్ ' మా కారు డ్రయివరు కొడుకు అని చెప్పినప్పుడు వెనకాల ఒక వాయిలిన్ బిట్ వినిపిస్తుంది ... అది మన్సులోని బావాలని ఎంతగా పలికిస్తుందో... దాన్ని నిశితంగా పరీక్షించిన వాల్లకే తెలుస్తుంది ... ఇది నా అభిరుచి ...ఇది చాలనుకుంటాను నా గురించి చెప్పుకోడానికి..."


దాన్ని చదివిన ఒక 'అనానీమస్' (పేరు తెలియని) వ్యక్తి "ఆనంద్" ఏమీ గొప్ప సినిమా కాదు, అందులోని సంగీతం అంతకంటే గొప్పదెమి కాదుదాన్ని ఉదాహరణగా తీసుకుని నీ గురించి రాసుకోవటం చాలా హాస్య స్ప్రదంగా ఉందని వ్యాఖ్యానించాడు.. నిన్ననే ప్రసాద్ గారి బ్లాగును సందర్శించాక అలా రాసుకోవటంలో తప్పులేదనిపించింది.

ఇదంతా ఎందుకు రాయాల్సి వచ్చిందంటే అతనెవరో నా మీద వ్యాఖ్యలు రాసినందుకు కాదు కానీ, కొన్ని సినిమాలలో చాలా మంది గమనించని చాలా మంచి అంశాలు అప్పుడప్పుడు జారీ పోతుంటాయి. అలాంటివి కొన్ని ఇక్కడ నేను స్పృశించ దలచాను. ఇక "ఆనంద్" సినిమానే తీసుకుంటే చాలా మందికి Audio CD లో లేని ఒక పాట సినిమాలో ఉందన్న విషయం తెలియదు, ఆది సంగీతం పట్ల మక్కువ, ఆసక్తి ఉన్న కొద్ది మంది మాత్రమే గుర్తించ గలరు. అందులో ఒక పాట మనకు వెనకాల వినపడుతుంది. సన్నివేశం ఏమంటే- అనాధ ఆశ్రమంలో రూప మౌన వ్రతంలో ఉన్నప్పుడు రూపకు ఆనంద్‌కు మధ్య సంభాషణల తర్వాత ఒక పాట వస్తుంది...
ఆది ఇలా సాగుతుంది..

"గుండెకే గాయం చేసి నిండుగా నవ్వేస్తుంది
పుండు పై కారం చల్లి పూవులే పూహిస్తుంది
పాపలా నవ్వేస్తుంది పడుచుల కవ్విస్తుంది
వెన్నెల్ల వెదిస్తుంది వేదించి చంపేస్తుంది..."


ముఖ్యంగా ఇటువంటి Background Songs మనకు "రెహమను" సంగీతం అందించిన సినిమాల్లో అక్కడక్కడ వినిపిస్తూ ఉంటాయి. ఉదాహరణకు "నీ మనసు నాకు తెలుసు" అన్న సినిమాలో ఇలాంటిదే ఒక పాట మనకు వినపడుతుంది, చిన్నదే కావచ్చు కానీ చాలా మెలోడీతో కూడుకుని మనసుకు హత్తుకునేలా ఉంటుంది...
ఆది ఇలా సాగుతుంది.


"ఎచట నుండి వచ్చావో
నన్ను ఏమీ చేసావో
ఇది ఆగేనా... లేక సాగేనా...
బదులివ్వరా ....!"


అలాగే 'సఖి' లో కూడా "మాంగళ్యం తంతునామేన..." అని ఒక పాట ఉంటుంది. ఇది ప్రస్తుతం అందరికి తెలుసనుకో కానీ సినిమావచ్చిన క్రొత్తలో దీని గురుంచి ఎవరిని అడిగిన చాలా మంది గమనించలేదనే చెప్పారు. వీలయితే అటువంటి పాటలను కూడా ఆడియో సిడిలో అందించ మనవి...


అలాంటి ఆణిముత్యాలాంటి సంగీతాన్ని అందిస్తున్న సంగీత దర్శకులకు, దానిని కాపాడు కొస్తున్న కమ్ముల లాంటి దర్శకులకు నా ఈ బ్లాగు ద్వారా అభినందనాలు తెలియ చేసుకోదలచాను...

శంకరాభరణం లో చెప్పినట్టుగా మంచి సంగీతం ఎప్పటికీ అజరాజరమైనదే....

Hats off to the great MUSIC...

Star of India...

ఈ మధ్య నీకు లాటరీ తగిలింది అని కొన్ని దిగ్గజాలైన కంపనీ (Ex. Microsoft, Apple, ... etc) ల నుంచి ఈ-మేల్ రావటం సాదారణం అయ్యింది.ఆది నిజమేనని నమ్మి మోసపోయిన వాళ్ళు లేకపోలేదు... ఇది తెలిసిన తర్వాత నాకు మా గురువు గారు చెప్పిన ఒక కథ (నిజంగా జరిగింది) గుర్తుకు వచ్చింది. ఆది ఇక్కడ నేను ప్రస్తావించ దలచాను. ఒకవేళ ఇలాంటిది ఏమైన మీకు జరిగుంటే నన్ను తప్పుగా బావించ కూడదని మనవి....

ఇప్పుడైతే 'ఈ-మేల్' లో నీకు బహుమతి/లాటరీ వచ్చిందని పంపుతున్నారు, కానీ దాదాపు గా ఇలాంటిదే కానీ కొంచం ఎక్కువ మొత్తంలో నమ్మే విధంగాఒక సంఘటన ఒకటి జరిగింది .. ఆది తరువాత తెలిసి నవ్వుకున్న వాళ్ళు చాలా మందే ఉన్నారు...

ఇక కథ లోకి వెళ్తే ...

డిల్లీ నగరంలో "Sta of India" అని ఒక సంస్థ ఉంది. ఆది నేరుగా మా కంపనీ లో మంచి పలుకుబడి ఉన్న ఒక ఉన్నత అదికారి అడ్రెస్ మరియు ఫోన్ నంబర్ సంపాదించి, ఒకానొక రోజు నేరుగా అతనికి ఫోన్ చేసి "Congrats Sir" మీరు ఈ సంవత్సారానికి గాను మొదటి 100 మంది గొప్ప వ్యక్తుల్లో (Star of India) ఒకరిగాగుర్తింపును సొంతం చేసుకున్నారు. ఆ 100 మంది లో మీ స్థానం 76 అని, వరసగా మొదటి నుంచి "అబ్దుల్ కలాం, అమిత బచ్చన్, సచిన్, ... " అలా మీరు 76 వ స్థానం లో నిలచారు... మిగతా వివరాలు మీకు టపా పంపుతామని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేశారు. దాంతో ఆ ఉన్నత అధికారి మొదట సందేహించి తర్వాత ఇదంతా ఉత్తిదె అని కొట్టి పారేసాడు.. కానీ కొన్ని రోజుల తర్వాత వాళ్ళు చెప్పినట్టు గానే 'టపా' వచ్చింది. అందులో, మిగతా వారితో పాటు మీకు సన్మానం చేయాటానికి ఇంగ్లాండ్ ప్రదాని నిఆహ్వానిస్తున్నామని, ఆ సన్మానం ఎక్కడ, ఎప్పుడు అన్నది త్వరలో మీకు ఫోన్ లో తెలియ పరుస్తామని రాసి ఉంది. దాంతో మన అయ్యా గారికి కొంచంనమ్మకం కుదిరింది. సరే నని తనకు తెలిసిన మరియు దగ్గరైన మిత్రులకు ఈ విషయం చెప్పుకున్నాడు. మిత్రులంతా సంతోశించి అతనిని ఎంతో కొనియాడారు. ఇది మెల్ల మెల్లగా అందరికి తెలిసిపోయింది. కథ ఇక్కడ వరకు బాగానే ఉంది ఇక వాళ్ళు ఫోన్ చేసే శుభదినం ఒక రోజు రానే వచ్చింది.వారు ఫోన్ చేసి ఫలానా రోజు ఫలానా ప్రదేశంలో ఈ కార్యక్రమం నిర్వహించ దలచాము మీరు తప్పక రావాలని, మీరు వచ్చేది రానిది మాకు మూడు రోజుల్లోతెలుపమని చెప్పారు. దాంతో ఈ అధికారి రెండు రోజుల తర్వాత వారికి ఫోన్ చేసి తాను ఏ ట్రైనే లో వస్తుంది ఏ రోజు వస్తుంది తెలిపాడు, దానికి వారు ఫలానాహొటెల్లొ ఫలానా రూము బుక్ చేసి ఉంచుతామని చెప్పారు. ఇది జరిగిన నుంచి ఎవరి నోట విన్న ఇంతని గురించే చర్చ. అలా కొంత కాలం అయింది.

ఆ అధికారి ప్రయాణం చేసే రోజు రానే వచ్చింది, మొదట అనుకున్నాట్టు గానే అతను డిల్లీ చేరుకున్నాడు, వారు ఏర్పాటు చేసిన హొటెల్లొ బస చేశాడు. కార్యక్రమం మొదలైంది, తన లాంటి వాళ్ళు చాలా మంది ఆ ప్రోగ్రామ్ కు హాజరయ్యారు. ఇంతలో ఒక అమ్మాయి వచ్చి అందరినీ ప్రశాంతంగా ఉండమని సబా ప్రారంబించింది.ఇలా చెప్పటం మొదలు పెట్టింది. సభకు నమస్కారాలు, మేము మొదటగా ఇంగ్లండు ప్రధాని ని ఈ సభ కు ముఖ్య అతిదిగా ఆహ్వానించాము కానీ కొన్ని అనివార్యకారణాల వల్ల అతను చివరి నిమిషంలో తాను రాలేనని అందుకు క్షమించమని అడిగారని దాంతో ఏమీ చేయాలో పాలు పోక వెంటనే మన ప్రక్క దేశమైన బంగ్లాదేశ్ మాజీ ప్రదానిని మీకు బహుమతి ప్రదానం చేయటానికి గాను మరియు ఈ సభ కు ముఖ్య అతిదిగా ఆహ్వానించటం జరిగింది. అలా సభ అతని అధ్యక్షాన ప్రారంభమైంది. ఈ ప్రోగ్రామ్ కు మొదటి పది వ్యక్తులు (కలాం, అమితాబ్, సచిన్...) కొన్ని అనివార్య కారణాల వల్ల రాలేదని మెల్లగా తెలిసింది.బహుమతి ప్రదానం జరిగింది. ఇంతలో మన వాడి దగ్గరకు ఒక అమ్మాయి వచ్చి సవినయంగా మేము ఒక స్వచ్ఛంద సంస్థ నడుపుతున్నామని దానినిర్వహణకు గాను తనకు తోచింది సమర్పించాలని, తక్కువలో తక్కవ కనీసం 25,000 రూపాయలు ఇవ్వాలని అడగటంతో మన వాడు మొదట నివ్వెర పోయాడు. తర్వాత అంత మందిలో తన పరువు పోతుందని తలచి మరో దారి లేక 25,000 రూపాయలకు చెక్కు సమర్పించుకుని వచ్చాడు. ఇలా గొప్పకుపోయి క్షవరం చేయించుకుని ఎవ్వరకు చెప్పు కోలేక చాలా రోజులు కుమిలి పోయాడు. తర్వతకొద్ది రోజులకు ఈ వార్త బయటకు పొక్కటం, జనాలువిరగ బడి నవ్వుకోవటం జరిగిందనుకోండి...

ఇదంతా ఎందుకు రాశానంటే ... మనిషి ఆశను ఎంతలా దోచుకోవచ్చో అని చెప్పటానికి ఇది ఒక చిన్న ఉదాహరణ ... ఈ-మేల్ ద్వారా మిర్యాలగూడకు చెందిన శ్రీను అనే వ్యక్తి మోసా పోయాడని నిన్న ఈ-టీవీ2 లో వచ్చిన వార్త చూశాక ఇది జ్ఞాపకం వచ్చి ఇక్కడ రాయటం జరిగింది...

కావున ప్రజాలారా రోజు రోజుకు పెరుగుతున్న ఈ సాంకేతికతను ఎన్ని విధాలుగా ఉపయోగించి జనాలనూ మోసం చేయచ్చో తెలుసుకుని అప్రమత్తంగా ఉండండి....

నిజమైన STAR OF INDIA అవండి....

జీవితం... (It Goes On...)

నేను ఈ మధ్య ఒక నవల చదివాను ... పేరు సరిగా గుర్తులేదు కానీ అందులోని ఒక అంశం చాలా బాగా నచ్చింది ... ఆది మీతో పంచుకోవాలన్నది నా చిరు కోరిక...ఇందులో జీవితం గురుంచి కవి ఎంత బాగా చెప్పాడో కదా అని నాకు అనిపించింది... అందుకే ఆది ఇక్కడ రాయదలచాను...


ఇక కథలోకి వెలితే ...ఒక మెజీషియన్ స్టేజి పైన ఒక పెద్ద పాలిథిన్ కవరు పట్టుకుని నించుని ప్రజలను ఉద్దేశించి ఇలా మాట్లాడుతాడు...ఇది ప్రస్తుతం కాలిగా ఉంది కదా, తన సహచరున్ని పిలిచి అందులో నిండుగా పట్టే విధంగా చాలా పెద్ద రాళ్లు వేయమని చెప్తాడు, అప్పుడు అతని సహచరుడు అలాగే ఆ పాలిథిన్ కవరు నిండుగా పెద్ద రాళ్లతో నింపుతాడు.ఇప్పుడు మెజిషియను ప్రజలనుద్దేశించి ఇది పూర్తిగా నిండింది కదా అని అడుగుతాడు... అప్పుడు ప్రేక్షకుల్లోంచి దాదాపు సగం మంది ఆది పూర్తిగా నిండిందని ఒప్పుకుంటారు.అలా ఒప్పుకున్న వారందరిని ఒక ప్రక్కగా కూచోమని చెప్తాడు. ఆ మిగిలిన సగం మందితో మీరు కరెక్ట్ గానే ఉహించారని చెప్పి తన సహచరున్ని అలా నిండి ఉన్న కవరులొకిచిన్న చిన్న గులక రాళ్లు వేసి కుదుపమని ఆజ్ఞ వేస్తాడు దాంతో అతని సహచరుడు అల్లాగే చేస్తాడు. ఇప్పుడు మళ్లీ మెజిషియను ఆ మిగిలిన ప్రజలనుద్దేశించి ఇప్పుడు ఈ కవరు పూర్తిగా నిండినదని అనుకుంటాను అని అంటాడు. అప్పుడు అందులోంచి దాదాపు 90% సరేనని ఒప్పుకుంటారు. ఈ సారి వీరిని కూడా మొదటిసారి ప్రక్కగా కూచున్న వారితో కలవమని చెప్తాడు. ఆ మిగిలిన 10% మందితో మీరుహించినట్టే ఇందులో ఇసుకను నింప వచ్చని చెప్పి తన సహచరుని సహాయంతో నిండుగా ఏ మాత్రం కాలి లేకుండామొత్తంగా ఆ కవరుని నింపి ఇప్పుడు ఇది పూర్తిగా నిండినట్టే కదా అని అడుగుతాడు అప్పుడు ఆ మిగిలిన 10% లోంచి 9% సరేనని ఒప్పుకుంటారు. ఆ మిగిలిన 1% ప్రజలు ఆ కవరుని నీటితో నింపి ఇప్పుడు పూర్తిగా నిండిందని ఒప్పుకుంటారు, మెజిషియను కూడా వారితో ఏకీబవిస్తాడు.


ఇప్పుడు దీన్ని జీవితానికి అనువదిస్తే ...


జీవితాన్ని ఒక పాలిథిన్ కవరు అనుకుంటే మొదటగా నీవు దేనితో నింపావన్నది చాలా ముఖ్యమైన విషయము... ఒకవేళ నీవు మొదటే ఇసుకతో నింపావనుకో అందులో పెద్ద రాళ్లు, చిన్న చిన్న గులక రాళ్లు పట్టవు .. కాబట్టి మన జీవితంలో ఏ విషయం ఏ కోవలోకి వస్తుందో ముందుగానే గుర్తించి పైన చెప్పిన క్రమలో నింపుతేనె ఆ జీవితానికిఅర్థము ఉంటుంది అలాగే సుక సంతోషాలు కూడాను...

So fill properly and ENJOY the LIFE....

ప్రేమకు స్నేహానికి మద్య ...

ప్రేమకు స్నేహానికి మద్య వ్యత్యాసం .... అనే పోస్ట్ ఎక్కడో చదివిన వెంటనే నా మదిలో కొన్ని ఆలోచనలు ... అందులోంచి కొన్ని...

నేను కాలేజీ చదివే రోజుల్లో ప్రతి వారం ఇంటికి ఉత్తరం రాసే వాడిని, ఉత్తరం రాయటం అనేది కూడా ఒక కల అని అవే ఉత్తరాలను నేను సెలవుల్లో ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు చదివితే అర్థం అయ్యింది. నేను ఎన్ని తప్పులతో ఉత్తరం రాసెవాడినొ అవి చదివి ఇంట్లో వాళ్ళు ఎంతగా నవ్వు కున్నారో కదా అని తర్వాత అర్థం అయ్యింది. ఐతే ఇప్పుడా గొడవ లేదు, ఎంచక్కా జనాలాంత Email రాయటం నేర్చెసుకుంటున్నారు మరియు ఈ మద్య కొత్తగా తెలుగులోనే రాయటం మొదలు పెట్టాక దస్తూరి గురుంచిన బెంగ లేకుండా పోయింది.కానీ ఎంతైనా తమ హస్తాలతో సొంతగా రాయటంలో ఉన్న ఆనందం ఆ రాసిన వారికే తెలుస్తుంది అలాగే ఆది చదివిన వారికే తెలుస్తుంది అందులోని ఆప్యాయత ఏమిటో...

మొత్తానికి నేను మాత్రం ఒకటి గుర్తించ గలిగాను... ఒక మనిషి "Creative" గా మారటానికి "ప్రేమ" ఎంతగానో ఉపయోగ పడుతుందని...ప్రేయసికి ఉత్తరాలు రాయటం మొదలైన నుంచి ఎంతో మార్పు ...ఉదాహరణకు ...

" ప్రతి వారం నీ ఉత్తరం గురుంచి ఎదురు చూస్తుంది ఎందుకో తెలుసా... అందులోని అందమైన నీ దస్తూరి కోసం మాత్రమే కాకుండా ఆ ఉత్తరానికి అంటించి ఉన్న స్టాంప్ వెనకాల ఉన్న నీ పెదవుల తడి కోసమే ప్రియా..."

ఉత్తరాలు రాయటమే కాదు ... నాలో నిద్రాణంగా దాగి ఉన్న ఒక చిత్రాకారుడు మేలుకొన్నాడు...ఎన్నో గొప్ప చిత్రాలు ఎందరీవో వేసి వారికి బహుమానంగా ఇవ్వగలిగాను.

స్నేహం వల్ల ఇది సాద్యం అవుతుందా అన్నది ... 100 శాతం నిక్కచ్చిగా చెప్పలేము ...

ఇవన్ని నా సొంత అబిప్రాయాలు మాత్రమే ... మీకు కూడా ఇలాంటిదే ఏమైనా జరిగిందా....?

Dorakuna Ituvanti Seva...

Movie Name: Shankarabharanam (1981)
Singer: Balasubrahmanyam SP, Vani Jairam
Music Director: Mahadevan KV
Lyrics: Veturi Sudhararamamurthy
Year: 1981
Producer: Nageshwara Rao Edida, Sriramulu Akasam
Director: Vishwanath K
Actors: Manju Bhargavi, Somayajulu, Tulasi


దొరకునా దొరకునా దొరకునా
దొరకునా ఇటువంటి సేవ
దొరకునా ఇటువంటి సేవ
నీ పద రాజీవముల చేరు నిర్వాణ సోపాన మదిరోహణము సేయుత్రోవ
దొరకునా

రాగాలనంతాలు నీవేయి రూపాలు భవరోగతిమిరాల ఓదార్చు దీపాలు
రాగాలనంతాలు నీవేయి రూపాలు భవరోగతిమిరాల ఓదార్చు దీపాలు
నాదాత్మకుడవై నాలోన చెలగి నా ప్రాణ దీపమై నాలోన వెలిగే...ఆ..ఆ..ఆ.అ.అ.ఆ
ఆఆ నాదత్మకుడవై నాలోన చెలగి నా ప్రాణ దీపమై నాలోన వెలిగే నిను కోల్చువేల దేవాది దేవ దేవాది దేవ ఆ

దొరకునా

ఉచ్వాస నిశ్వాసములు వాయు లీనాలు
స్పందించు నవనాడులే వీణా గానాలు
నడలు ఎదలో నీ కడులే మ్రుదంగాలు
ఉచ్వాస నిశ్వాసములు వాయు లీనాలు
స్పందించు నవనాడులే వీణా గానాలు
నడలు ఎదలో నీ కడులే మ్రుదంగాలు
నాలోని జీవమై నాకున్న దైవమై వెల్లుగొంతు వేళ మహనుభావా మహానుభావా

దొరకున

iIlusions....(3)

Mgmt Story...

Mgmt lesson...

From: venkoos, 14 minutes ago

| View | Upload your own

SlideShare Link

అశోకుడు చెట్లు నాటించెను...

అశోకుడు చెట్లు నాటించెను అని మనము చిన్నప్పుడు చదువుకున్నాము. ఈ పదాన్ని మరొక సారి జాగ్రత్తగా పరిశీలిస్తే ఇందులొ తప్పు ఉన్నదని అనిపిస్తుంది. అశోకుడు మొక్కలను కదా నాటించాల్సింది, చెట్లు ఎలా నాటించాడబ్బా అన్న సందేహాము కలగక మానదు. కాని అశోకుడు చెట్లు మాత్రమే నాటించాడు మొక్కలను కాదు అన్నది నగ్న సత్యం అని ఈ క్రింది బొమ్మను చూస్తే మీకే అర్థం అవుతుంది.

ఈ పద్దతిని చైనా దేశం లొ ఇప్పటికి పాటిస్తారంటె మీరు నమ్మగలరా?

(Photo courtesy by Lolla Sudhakar - My BOSS)
taken in the month of March 2007.

Effel tower in China...

You can find more of these type in the following group.... Join the group and ENJOY...
http://groups.yahoo.com/group/funonthenet/

Golden rules of Life...

18 Golden Rules Of Life

From: avalok, 21 hours ago








SlideShare Link

Rajiv Giri ...

రాజీవ్ గిరి …


మొన్న ఆ మధ్య కె.పి.హెచ్.బి. కాలని (కుకట్ పల్లి హౌసింగ్ బోర్డ్ కాలని) కి “రాజీవ్ కాలని” అని పేరు పెడదామని ఈ కాంగ్రెస్సు ప్రభుత్వం ప్రయత్నాలు మొదలు పెట్టింది. ఇది తెలిసిన కాలని ప్రజలు గోల పెట్టడంతొ ఆ ప్రయత్నాన్ని మానుకుంది….


ఈ మద్యె విడుదలైన “శంకర్ దాదా జిందాబాద్” సినిమ చూసాక, నాకు ఒక ఆలొచన కలిగింది, ఆ అలొచనని ఇప్పుడు మీతో పంచుకోవాలనుకుంటున్నాను ….


ఈ కాంగ్రెస్సు ప్రభుత్వం ఇలాగే మరి కొన్నాల్లు కొనసాగితే, మరియు ఈ ప్రజానికం గుడ్డిగా వాల్ల మార్పులను అనుకరిస్తూ ఉంటే కొంత కాలానికి ఇలా జరిగిన ఆశ్చర్య పోవలసిన పనిలేదనిపిస్తుంది …

ఫ్రస్తుతము మన 1000 రుపాయల నొటు మరియు 500 రుపాయల నొటు ఈ క్రింది విధంగా ఉన్నాయి కదా...

ఈ ప్రభుత్వం ఇలాగే కొన్నాల్లు కొనసాగితె …

మరికొన్నాల్లు పోతె 1000 రుపాయల నొటు ఎలా మారవచ్చు….

ఆలాగే 500 రుపాయల నొటు ఈ క్రింధి విధంగా మారదని గ్యారంటీ లేదు ...

Funny Bus Paintings...

Jana Gana Mana ...

Making of Jana Gana Mana ... Every Indian must see ...

60 Musicians
Over 60 days
Across more than 3,000 kms
At 12,000 feet
One Spirit
One Anthem
Jana Gana Mana

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

The links are provided below :

• Part -1 : http://www.youtube.com/watch?v=4A5MqvROAtQ
• Part -2 : http://www.youtube.com/watch?v=99KIW8l1_9k
• Part -3 : http://www.youtube.com/watch?v=o6CK_h_1BOM

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

For Sons & Daughters...

For Sonsand Daughters

From: venkoos, 3 hours ago

Mouname Nee Bhaasha...

A Beautiful and evergreen song about MANASU...

you can here from -http://www.musicindiaonline.com/music/telugu/s/movie_name.6023/

Movie Name : Guppidu Manasu (1979)
Singer : Balamuralikrishna M
Music Director : Viswanathan M S
Lyrics : Aatreya
Year : 1979
Actors : Narayana Rao, Sarath Babu, Sarita, Sujatha


మౌనమే నీ బాష ఓ మూగ మనస
మౌనమే నీ బాష ఓ మూగ మనస
తలపులు యేన్నేన్నో కల్లలుగ కంటావు
కల్లలు కాగానే కనీరౌతావు
మౌనమే నీ బాష ఓ మూగ మనస
ఓ మూగ మనస...

చీకటి గుహ నీవు
చింతర చెలి నీవు
నాటక రంగానివే మనస తెగిన పతంగానివే
యెందుకు వల చేవో
యెందుకు వగ చేవో
యెందుకు రగిలేవో యేమై మిగిలేవో
యెందుకు రగిలేవో యేమై మిగిలేవో

మౌనమె

కోర్కేల్ల సేల నీవు
ఉరిమి వల నీవు
ఊహల వూయల్లవే మనస మాయల దేయ్యానివ్వే
లేనిది కోరేవు ఉనది వదిలేవు
ఒక పొరపాటుకు యుగములు పగిలేవు
ఒక పొరపాటుకు యుగములు పగిలేవు

మౌనమె

How a Computer guy Wed card looks like...

Amaging Illusion

This is an amazing illusion. You can't believe your eyes.

Follow the instructions:

1. Relax and concentrate on the 4 small dots in the middle of the picture for about 30 - 40 seconds.

2. Then, take a look at a wall near you (any smooth single colored surface will do).

3. You will see a circle of light developing.

4. Start blinking your eyes a couple of times and you will see a figure emerging....

5. What do you see? Who do you see?

Put the Glass down everyday...

Once a professor began his class by holding up a glass with some water in it. He held it up for all to see; asked the students,
“How much do you think this glass weighs?’50gms!’?…’100gms!….’125gms’ ….
The students answered, “I really don’t know unless I weigh it.”
The professor said, ‘now, my question is: What would happen if I held it up like this for a few minutes?’
‘Nothing’ the students said.
Read More
“OK what would happen if I held it up like this for an hour?” the professor asked.
“Your arm would begin to ache” said one of the students.
“You’re right, now what would happen if I held it for a day?”

“Your arm could go numb, you might have severe muscle stress & paralysis; have to go to hospital for sure! Ventured another student”, all the students laughed.
“Very good! But during all this, did the weight of the glass change?” asked the professor.
“No” was the reply of all the students
“Then what caused the arm to ache; the muscle to stress?” After a pause the professor asked “Before my arm ache what should I do?”
The students were puzzled. “Put the glass down!” said one of the students.
“Exactly!” said the professor, “Life’s problems are exactly like this. Hold it for a few minutes in your head; they seem OK. Think of them for a long time; they begin to ache. Hold it even longer; they begin to paralyze you. You will not be able to do anything.” It’s important to think of the challenges (problems) in your life, but EVEN MORE IMPORTANT to ‘put them down’ at the end of every day before you go to sleep. That way, you are not stressed, you wake up every day fresh; strong; can handle any issue, any challenge that comes your way!
Remember friends to…. PUT THE GLASS DOWN EVERYDAY!

Kalam's speech in HYD

DR. A. P. J. Abdul Kalam's Speech in Hyderabad

Why is the media here so negative?
Why are we in India so embarrassed to recognize our own strengths, our
achievements? We are such a great nation. We have so many amazing success
stories but we refuse to acknowledge them. Why?


We are the first in milk production.
We are number one in Remote sensing satellites.
We are the second largest producer of wheat.
We are the second largest producer of rice.


Look at Dr. Sudarshan, he has transferred the tribal village into a
self-sustaining, self-driving unit. There are millions of such achievements
but our media is only obsessed in the bad news and failures and disasters. I
was in Tel Aviv once and I was reading the Israeli newspaper. It was the day
after a lot of attacks and bombardments and deaths had taken place. The
Hamas had struck. But the front page of the newspaper had the picture of a
Jewish gentleman who in five years had transformed his desert into an orchid
and a granary. It was this inspiring picture that everyone woke up to. The
gory details of killings, bombardments, deaths, were inside in the
newspaper, buried among other news.


In India we only read about death, sickness, terrorism, crime. Why are we so
NEGATIVE? Another question: Why are we, as a nation so obsessed with foreign
things? We want foreign T. Vs, we want foreign shirts. We want foreign
technology.


Why this obsession with everything imported. Do we not realize that
self-respect comes with self-reliance? I was in Hyderabad giving this
lecture, when a 14 year old girl asked me for my autograph. I asked her what
her goal in life is. She replied: I want to live in a developed India. For
her, you and I will have to build this developed India. You must proclaim.
India is not an under-developed nation; it is a highly developed nation. Do
you have 10 minutes? Allow me to come back with a vengeance.


Got 10 minutes for your country? If yes, then read; otherwise, choice is
yours.
YOU say that our government is inefficient.
YOU say that our laws are too old.
YOU say that the municipality does not pick up the garbage.
YOU say that the phones don't work, the railways are a joke, The airline is
the worst in the world, mails never reach their destination.
YOU say that our country has been fed to the dogs and is the absolute pits.


YOU say, say and say. What do YOU do about it?
Take a person on his way to Singapore .. Give him a name - YOURS. Give him a
face - YOURS. YOU walk out of the airport and you are at your International
best. In Singapore you don't throw cigarette butts on the roads or eat in
the stores. YOU are as proud of their Underground links as they are. You pay
$5 (approx. Rs. 60) to drive through Orchard Road (equivalent of Mahim
Causeway or Pedder Road) between 5 PM and 8 PM. YOU come back to the parking
lot to punch your parking ticket if you have over stayed in a restaurant or
a shopping mall irrespective of your status identity... In Singapore you
don't say anything, DO YOU? YOU wouldn't dare to eat in public during
Ramadan, in Dubai. YOU would not dare to go out without your head covered in
Jeddah. YOU would not dare to buy an employee of the telephone exchange in
London at 10 pounds ( Rs.650) a month to, 'see to it that my STD and ISD
calls are billed to someone else.'YOU would not dare to speed beyond 55 mph
(88 km/h) in Washington and then tell the traffic cop, 'Jaanta hai main kaun
hoon (Do you know who I am?). I am so and so's son. Take your two bucks and
get lost.' YOU wouldn't chuck an empty coconut shell anywhere other than the
garbage pail on the beaches in Australia and New Zealand .


Why don't YOU spit Paan on the streets of Tokyo ? Why don't YOU use
examination jockeys or buy fake certificates in Boston ??? We are still
talking of the same YOU. YOU who can respect and conform to a foreign system
in other countries but cannot in your own. You who will throw papers and
cigarettes on the road the moment you touch Indian ground. If you can be an
involved and appreciative citizen in an alien country, why cannot you be the
same here in India ?


Once in an interview, the famous Ex-municipal commissioner of Bombay , Mr.
Tinaikar, had a point to make. 'Rich people's dogs are walked on the
streets to leave their affluent droppings all over the place,' he said. 'And
then the same people turn around to criticize and blame the authorities for
inefficiency and dirty pavements. What do they expect the officers to do? Go
down with a broom every time their dog feels the pressure in his bowels?


In America every dog owner has to clean up after his pet has done the job.
Same in Japan .. Will the Indian citizen do that here?' He's right. We go to


the polls to choose a government and after that forfeit all responsibility.
We sit back wanting to be pampered and expect the government to do
everything for us whilst our contribution is totally negative. We expect the
government to clean up but we are not going to stop chucking garbage
all over the place nor are we going to stop to pick a up a stray piece of
paper and throw it in the bin. We expect the railways to provide clean
bathrooms but we are not going to learn the proper use of bathrooms.


We want Indian Airlines and Air India to provide the best of food and
toiletries but we are not going to stop pilfering at the least opportunity.
This applies even to the staff who is known not to pass on the service to
the public.


When it comes to burning social issues like those related to women, dowry,
girl child! and others, we make loud drawing room protestations and continue
to do the reverse at home. Our excuse? 'It's the
whole system which has to change, how will it matter if I alone forego my
sons' rights to a dowry.' So who's going to change the system? What does a
system consist of ? Very conveniently for us it consists of our neighbours,
other households, other cities, other communities and the government. But
definitely not me and YOU. When it comes to us actually making a positive
contribution to the system we lock ourselves along with our families into a
safe cocoon and look into the distance at countries far away and wait for a
Mr.Clean to come along & work miracles for us with a majestic sweep of his
hand or we leave the country and run away. Like lazy cowards hounded by our
fears we run to America to bask in their glory and praise their system. When
New York becomes insecure we run to England . When England experiences
unemployment, we take the next flight out to the Gulf. When the Gulf is war
struck, we demand to be rescued and brought home by the Indian government.
Everybody is out to abuse and rape the country. Nobody thinks of feeding the
system. Our conscience is mortgaged to money.


Dear Indians, The article is highly thought inductive, calls for a great
deal of introspection and pricks one's conscience too.... I am echoing J. F.
Kennedy's words to his fellow Americans to relate to Indians.....


'ASK WHAT WE CAN DO FOR INDIA AND DO WHAT HAS TO BE DONE TO MAKE INDIA WHAT
AMERICA AND OTHER WESTERN COUNTRIES ARE TODAY'


Lets do what India needs from us.

Few illusions...

Few interesting definitions

Wonderful definitions of designations at office.
1) Project Manager is a Person who thinks nine women can deliver a baby in One month.
2) Developer is a Person who thinks it will take 18 months to deliver a Baby.
3) Onsite Coordinator is one who thinks single woman can deliver nine babies in one month.
4) Client is the one who doesn't know why he wants a baby.
5) Marketing Manager is a person who thinks he can deliver a baby even if no man and woman are available.
6) Resource Optimization Team thinks they don't need a man or woman; they'll produce a child with zero resources.
7) Documentation Team thinks they don't care whether the child is delivered, they'll just document 9 months.
8) Quality Auditor is the person who is never happy with the PROCESS to produce a baby.
And lastly.................
9) Tester is a person who always tells his wife that this is not the Right baby .